Μια καυστική σάτιρα πάνω στις πληγές της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.
Νεοπλουτισμός και μεγαλομανία, εξουσία και χειραγώγηση, διαπλοκή και διαφθορά, έρωτας και προδοσία, ο ξένος και η αποδοχή του ή μη ,σε ένα γνώριμο περιβάλλον.
Ο πολυπράγμων Άκης Δήμου από τη μια και η ενορχηστρωμένη σκηνοθεσία του φίλου μου Χρήστος Χρήστου από την άλλη γέννησαν ένα λαμπρό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα που μέσα από την υπερβολή και τους διογκωμένους χαρακτήρες, συνέβαλλαν άρτια στο να ρέει άφθονο το χιούμορ επί σκηνής, αλλά και ο προβληματισμός των θεατών.
Ο πολυπράγμων Άκης Δήμου από τη μια και η ενορχηστρωμένη σκηνοθεσία του φίλου μου Χρήστος Χρήστου από την άλλη γέννησαν ένα λαμπρό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα που μέσα από την υπερβολή και τους διογκωμένους χαρακτήρες, συνέβαλλαν άρτια στο να ρέει άφθονο το χιούμορ επί σκηνής, αλλά και ο προβληματισμός των θεατών.
Ξεχωριστή μνεία αξίζει η Ιοκάστη ( Νατάσσα Μπότσαρη) που πήρε επάνω της όλο το έργο επιστρατεύοντας όλα τα εκφραστικά της μέσα, υποστηρίζοντας απόλυτα τον ρόλο περνώντας από την αλαζονεία στην παράνοια , ο Ρωμύλος (Λάμπρος Μπαβέτσιας ) που αποτελεί για την ομάδα σταθερή αξία, η ταλαντούχα Κάτια ( Λαμπρίνα Σκορίλα) ,ο ακούραστος και πάντα παρόν Κοσμάς ( Kostas Kotsianis), ο χαρισματικός νεαρός Στέφανος (Ευάγγελος Βλαχοπάνος), η Νάντια (Ιωάννα Μωραΐτη) και για το τέλος θα αφήσω την αποκάλυψη της βραδιάς Γιούρι (Στάθης Γιαλιτάκης).
Όλοι τους ακολουθώντας πιστά τις σκηνοθετικές υποδείξεις έλαμψαν σαν αυθεντικά θεατρικά διαμαντάκια. Εύστοχες και οι μουσικές επιλογές που συμπλήρωσαν και ολοκλήρωσαν την παράσταση . Ένα μεγάλο μπράβο στους αφανείς ήρωες, τους ακούραστος και ταλαντούχους τεχνικούς . Καλή θεατρική συνέχεια παιδιά !!!!