Ασφαλώς και θα έπρεπε και πρέπει πάντοτε, αλλά αυτό γίνεται όταν είσαι πραγματικός Δήμαρχος, κανονικός και όχι πολιτικός καιροσκόπος και τυχοδιωκτικός οφελειματίας, χειραγωγούμενος από το πολιτικό σύστημα που σε χρησιμοποιεί σήμερα εδώ, και αύριο αλλού, ως χρήσιμο «εργαλείο».
Για αυτό και ποιούνται όλοι την πάπια. Γνωρίζουν όλοι τους ότι τα τελευταία χρόνια είναι σταθεροποιημένη η άνοδος της ζήτησης για κατοικίες της Αθήνας από πολίτες ξένων χωρών με κυρίαρχους τους Κινέζους οι οποίοι εκτός από το αντάλλαγμα της ελληνικής βίζας έχουν στο βάθος του μυαλού τους την μελλοντική «ελληνοποίησή τους» με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αφού ως αρχαίγονη, κυνική σκέψη τους είναι ότι , όταν αγοράζεις «Αθήνα», αγοράζεις «Ευρώπη».
Όμως έρχονται οι δικοί μας ενδοτικοί με το ανθελληνικό αυτό νομοσχέδιο και αφήνουν, χωρίς προσδιορισμένη φόρμουλα την εμπορική αξία των ακινήτων, έτσι ώστε να προσδιοριστεί αυτή κατά την ημέρα των πλειστηριασμών. Δηλαδή, το νομοσχέδιο αυτό σχεδιάζει την προστασία των τραπεζιτών και ουδόλως των δανειοληπτών.
Ο λόγος κυρίως είναι ότι, πέραν της απόκτησης βίζας, τα σπίτια αυτά προορίζονται, στη συντριπτική πλειονότητά τους για εκμετάλλευση Airbnb με διαχειριστές τους μεσίτες πώλησης. Δηλαδή, κέρδος και από την εκμετάλλευσή τους.
Ελεύθεροι οι πλειστηριασμοί, λοιπόν, που οδηγούν σε μείωση των τιμών, άρα ζημία των δανειοληπτών με αντίστοιχα σημαντικά κέρδη για τους τραπεζίτες ( με τις θυγατρικές τους εταιρίες ειδικού σκοπού) τους κατασκευαστές, τους μεσάζοντες και φυσικά τους Κινέζους «επενδυτές».
Για τα θύματα, τους Έλληνες – Αθηναίους δανειολήπτες είπαμε: δικαστικώς απροστάτευτοι, αφού η πολιτεία προτείνει αυτό το νομοσχέδιο και ο Δήμαρχος με το Δημοτικό Συμβούλιο σιωπούν θορυβωδώς.
Με αυτές τις «βίαιες» ενέργειες, και την απομάκρυνση των ελληνικών λαϊκών οικογενειών από τις εστίες τους, αποχαιρετούμε τις παλιές Αθηναϊκές συνοικίες, όπως τις ξέραμε.
Αντίο στην Κυψέλη, τα Πατήσια , τα Εξάρχεια, στου Γκύζη, τον Κεραμεικό, τα Σεπόλια, το Θησείο και στη Πλάκα κ.α.
Η Αθήνα έχει ανάγκη την προστασία της κατοικίας, της ιδιοκτησίας και του πολιτισμού της. Γιατί ο πολιτισμός της πρωτεύουσας περνά διαχρονικά από τις γειτονιές και τους δρόμους της που έχουν παραδοθεί σε όλους τους αλλοδαπούς επιχειρηματίες, πρόσφυγες και μετανάστες. Σε όλους τους άλλους εκτός από τους Αθηναίους που τους έφτιαξαν με τους φόρους και τα δημοτικά τέλη που πληρώνουν επί χρόνια.
Εμείς στεκόμαστε απέναντι στην αναρχία που επικρατεί στην Αθήνα διά της σιωπής ή της συνέργειας του Δήμου. Ζητάμε μία Αθήνα με κανόνες για την προστασία, όχι μόνο των δανειοληπτών αλλά και ολόκληρης της πόλης που αλλάζει χέρια αργά αλλά σταθερά και με στρατηγική. Αυτός είναι ο λόγος που, με το πρόγραμμά μας, βάζουμε φρένο στην εκμετάλλευση των ακινήτων από εταιρείες και επιχειρήσεις που αγοράζουν μαζικά…
Επιμύθιον:
1. Αν θες να εποικήσεις μια χώρα, εποίκησε την πρωτεύουσά της. Πολλώ δε μάλλον όταν, τόσο εξευτελιστικώς, ενδίδουν οι κυβερνώντες τους.
2. Οι έννοιες «Δημοκρατία», και «ελευθερία τραπεζιτών» - «αγορών», αλληλοαναιρούνται. Δεν είναι συμβατά το κέρδος με την ταυτόχρονη δυστυχία του άλλου
