Σε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που έχουν συμβεί στον ελληνικό στρατό, σαν σήμερα, στις 8 Απριλίου 2004,πέντε στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους από ηλεκτροπληξία, όταν στην προσπάθειά τους να σηκώσουν και να επανατοποθετήσουν τον ιστό της σημαίας, που είχε γείρει από τον άνεμο, ο ιστός ήρθε σε επαφή με καλώδια μέσης τάσης της ΔΕΗ με αποτέλεσμα να κεραυνοβοληθούν από ηλεκτρικό ρεύμα.
Οι άτυχοι οπλίτες που βρήκαν τραγικό θάνατο ήταν:
Ο Δεκανέας Νικόλαος Θεοδωρούδης, 28 ετών, από τη Νικήσιανη Καβάλας
Ο Στρατιώτης Αντώνης Χατζηροδιάς 20 χρόνων, από τη Θεσσαλονίκη,
Ο Στρατιώτης Χαράλαμπος Δημητριάδης 26 χρόνων, από τη Δράμα,
Ο Στρατιώτης Αγγελος Τσίπης 20 χρόνων, από τις Συκιές Θεσσαλονίκης και
Ο Στρατιώτης Γιώργος Χρυσαφίδης 20 χρόνων, από τη Σκύδρα της Πέλλας
Αξίζει να σημειωθεί ότι την τελευταία στιγμή κατόρθωσαν και απομακρύνθηκαν δύο στρατιώτες που τελικά διασώθηκαν. Αφού αντιλήφθηκαν ότι υπήρχε φόβος ηλεκτροπληξίας, φώναξαν επανειλημμένα στους πέντε συναδέλφους τους να απομακρυνθούν αλλά αυτοί, είτε δεν πρόλαβαν, είτε δεν άκουσαν. Οι δύο στρατιώτες νοσηλεύτηκαν αμέσως μετά το τραγικό γεγονός σε κατάσταση σοκ στο νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης.
Δύο πραγματογνώμονες ηλεκτρολόγοι-μηχανολόγοι, που ορίστηκαν από το στρατοδικείο για να ερευνήσουν το θέμα, επισημαίνουν στην έκθεσή τους ότι τα ηλεκτροφόρα καλώδια έπρεπε να είχαν απομακρυνθεί από το φυλάκιο και να είχαν κλαδευτεί τα δέντρα που βρίσκονταν κοντά στο δίκτυο, όπως προβλέπουν υπουργικές αποφάσεις.
Διαπίστωσαν ακόμη ότι στο συγκεκριμένο δίκτυο δεν υπήρχε αγωγός γείωσης, παρά μόνο τρεις αγωγοί φάσης και δεν είχαν ληφθεί τα μέτρα ασφαλείας και προστασίας που ισχύουν ανάλογα με το είδος του δικτύου.
Η ΔΕΗ, από την πλευρά της εξέδωσε ανακοίνωση για το τραγικό συμβάν, με την οποία αφού εξέφραζε τη βαθύτατη λύπη της για το τραγικό γεγονός και τα ειλικρινή της συλλυπητήρια στις οικογένειες των στρατιωτών, επισήμανε ότι η συγκεκριμένη γραμμή μέσης τάσης είναι κατασκευασμένη από το 1974 σύμφωνα με τους κανονισμούς και πληροί όλες τις προβλεπόμενες από τους νόμους αποστάσεις ασφαλείας.
Στις Ένοπλες Δυνάμεις κηρύχθηκε διήμερο πένθος, ενώ δεν είχαν πανηγυρικό χαρακτήρα οι εκδηλώσεις για το Πάσχα (το τραγικό συμβάν έγινε τη Μεγάλη Εβδομάδα).
Το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής 9 Απριλίου 2004, έπεσε η αυλαία της τραγωδίας του Έβρου, με τις κηδείες των πέντε στρατιωτών που βρήκαν τραγικό θάνατο.
Οι περίπου 2.500 κάτοικοι της Νικήσιανης οδήγησαν στην τελευταία του κατοικία τον δεκανέα Νικόλαο Θεωρούδη, 27 χρόνων.
Στη Δράμα κηδεύτηκε, επίσης με στρατιωτικές τιμές, ο Στρατιώτης Χαράλαμπος Δημητριάδης, 26 χρόνων. Ο Δημητριάδης θα έπαιρνε άδεια το Πάσχα και θα πήγαινε στη Δράμα, για να παραβρεθεί στη γιορτή του πατέρα του Ανέστη και το Μάιο θα απολυόταν.
Η κηδεία του 20χρονου Αντώνη Χατζηροδιά έγινε στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης.
Στις Συκιές Θεσσαλονίκης τελέστηκε η νεκρώσιμη ακολουθία για τον 20χρονο στρατιώτη Αγγελο Τσίπη. Στην κηδεία παραβρέθηκε και ο υφυπουργός Πολιτισμού Γιώργος Ορφανός, καθώς ο άτυχος 20χρονος ήταν ανιψιός του.
Τέλος, με στρατιωτικές τιμές κηδεύτηκε στη Σκύδρα Πέλλας και ο 20χρονος Γεώργιος Χρυσαφίδης.
Η μετονομασία του Φυλακίου “Μανίτσα”
Δέκα χρόνια μετά τον τραγικό θάνατο 5 οπλιτών, το φυλάκιο ονομάστηκε «Μανίτσα των 5 Ακριτών», εις μνήμη των αδικοχαμένων οπλιτών.
Την ίδια ημέρα νωρίτερα είχε τελεστεί το ετήσιο μνημόσυνο των θανόντων οπλιτών στον ιερό ναό του Τιμίου Προδρόμου στο Τυχερό με την στρατιωτική ηγεσία να τονίζει πως ο θάνατος των 5 νεαρών καταδεικνύει με τον πιο τραγικό τρόπο την ύψιστη σημασία της λήψης όλων των απαραιτήτων μέτρων για την πρόληψη και ασφάλεια στις στρατιωτικές μονάδες.
Αιωνία τους η μνήμη.
