Αμέσως μετά τη σκυτάλη έλαβαν οι Ισραηλινοί, οι οποίοι σε δύο κύματα, μέσα στη νύχτα και τις πρώτες πρωινές ώρες άρχισαν να χτυπούν δεκάδες στόχους στη Συρία. Σημεία που που εκτιμάται πώς βρίσκονται Φρουροί της Επανάστασης ή που κρύβουν οπλικά συστήματα. Ισραηλινές πηγές αναφέρουν πώς χτυπήθηκαν περισσότεροι από 50 στόχοι εντός της Συρίας και κοντά στην πρωτεύουσα Δαμασκό.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές
επλήγησαν πέντε συστοιχίες της συριακής αντιαεροπορικής άμυνας οι οποίες άνοιξαν πυρ εναντίον αεροσκαφών της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας.
Ο εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού, ο ταξίαρχος Τζόναθαν Κόρνικους, δήλωσε ότι το Ισραήλ ενημέρωσε τη Ρωσία πριν εξαπολύσει τα πλήγματα τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα. Ο ταξίαρχος Κόρνικους κατηγόρησε τον ιρανό στρατηγό Κασέμ Σολεϊμανί, τον επικεφαλής των δυνάμεων των Φρουρών της Επανάστασης που επιχειρούν στο εξωτερικό, ότι ενορχήστρωσε την επίθεση στα Υψίπεδα του Γκολάν λίγο μετά τα μεσάνυχτα.
«Η επιχείρηση αυτή έγινε «υπό τις διαταγές και τη διοίκηση του Κασέμ Σολεϊμανί και δεν πέτυχε τον στόχο της», είπε ο ταξίαρχος Κόρνικους σε δημοσιογράφους. Παρότι η επιχείρηση που έγινε τη νύχτα στη Συρία ήταν πολύ μεγαλύτερης κλίμακας από ότι οι δεκάδες προηγούμενες, ο στρατός του Ισραήλ διαβεβαίωσε ότι δεν είναι σκοπός του η στρατιωτική «κλιμάκωση» με το Ιράν.
Τώρα, όσον αφορά στο αντιπυραυλικό σύστημα «Iron Dome» (Σιδηρούς Θόλος), που ανέλαβε και την εξουδετέρωση του μεγάλου όγκου των πυραυλικών επιθέσεων από τους Ιρανούς, είναι αυτό που έχει αναλάβει την προστασία στόχων στο ισραηλινό έδαφος από τις επιθέσεις με ρουκέτες που εκτοξεύονται εναντίον του. Δεν πρόκειται για ένα αντίστοιχο των Patriot, των S-300 και των Arrow, αλλά για ένα σύστημα προσαρμοσμένο στα δεδομένα της περιοχής και σχεδιασμένο να αναχαιτίζει ρουκέτες μικρής εμβέλειας (όχι βαλλιστικούς πυραύλους) και πυρά πυροβολικού.
Το Iron Dome «γεννήθηκε» το 2006, στη διένεξη μεταξύ του Ισραήλ και της ισλαμιστικής Χεζμπολάχ, που εδρεύει στο νότιο Λίβανο. Η Χεζμπολάχ προκάλεσε μεγάλες ζημιές και σκότωσε δεκάδες Ισραηλινούς με τις μαζικές εκτοξεύσεις ρουκετών της (εκτιμάται πως έφτασαν τις 4.000), με αποτέλεσμα, ένα χρόνο μετά, να ανατεθεί στη Rafael Advanced Defense Systems η ανάπτυξη ενός συστήματος αντιπυραυλικής προστασίας.
Το Iron Dome ανέλαβε καθήκοντα στις αρχές του 2011, και δοκιμάστηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του ίδιου έτους, αναχαιτίζοντας έναν πύραυλο που εκτοξεύτηκε κατά της Μπιρσίμπα.
Στην παρούσα σύγκρουση, οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις δηλώνουν απόλυτα ικανοποιημένες από τις επιδόσεις του, καθώς κάνουν λόγο για επιτυχείς αναχαιτίσεις στο 90% των επιθέσεων. Ιδιαίτερη δραστηριότητα έχει αναλάβει η πυροβολαρχία που προστατεύει το Τελ Αβίβ, η οποία εγκαταστάθηκε σχετικά πρόσφατα – και μάλιστα το «βάπτισμα πυρός» της ήταν έκπληξη, καθώς εθεωρείτο πως η πόλη ήταν εκτός εμβέλειας πυραυλικών επιθέσεων από τη Γάζα.
Σύμφωνα με την κατασκευάστρια εταιρεία, το Iron Dome αποτελεί μία «αποτελεσματική και πρωτοποριακή φορητή λύση» απέναντι σε επιθέσεις μικρής εμβέλειας ρουκετών και βλημάτων πυροβολικού διαμετρήματος 155 χιλιοστών, με εμβέλεια μέχρι 70 χιλιομέτρων, υπό κάθε είδους καιρικές συνθήκες, ημέρα ή νύχτα. Το σύστημα χρησιμοποιεί έναν πύραυλο αναχαίτισης με ειδική κεφαλή για την γρήγορη κατασκευή στόχων εν πτήσει, ενώ μπορεί να αντιμετωπίσει πολλαπλές απειλές. Η εταιρεία το χαρακτηρίζει ως «οικονομικό».
Γενικότερα, το Iron Dome αποτελεί ένα από τα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας που προστατεύουν το Ισραήλ, απαρτίζοντας μία αντιπυραυλική «ομπρέλα» αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η εγκατάσταση κάθε πυροβολαρχίας κοστίζει 50 εκατομμύρια δολάρια, και επί της παρούσης σε επιχειρησιακή λειτουργία βρίσκονται πέντε πυροβολαρχίες, ενώ σχεδιάζεται η εγκατάσταση άλλων οκτώ μέσα στο επόμενο έτος.
Το κόστος του κάθε πυραύλου Tamir ανέρχεται στα 60.000 δολάρια, ωστόσο η κατασκευάστρια εταιρεία επιμένει στον χαρακτηρισμό του ως οικονομικού, λόγω της ιδιότητάς του να εξακριβώνει ποιες ρουκέτες απειλούν στʼαλήθεια κατοικημένες περιοχές και ποιες όχι, και να στοχεύει τις πραγματικά επικίνδυνες.
Ένα σύστημα Iron Dome αποτελείται από τρία βασικά τμήματα: το σύστημα ραντάρ, το οποίο κατασκευάζεται από την Elta, το BMC (Battle Management & Weapon Control – σύστημα ελέγχου πυρός), που έχει αναπτυχθεί από την mPrest Systems και η μονάδα εκτόξευσης πυραύλων, από όπου εκτοξεύονται τα βλήματα Tamir, που κατασκευάζει η Rafael. Όταν ανιχνευθεί ένας πύραυλος, το ραντάρ παρακολουθεί την πορεία και την ταχύτητά του και μεταδίδει τα δεδομένα στο BMC, όπου προσδιορίζεται το σημείο πρόσκρουσης. Εάν θεωρηθεί ότι ο πύραυλος είναι όντως απειλητικός, εκτοξεύεται βλήμα.
Μία πυροβολαρχία αποτελείται από μία μονάδα ραντάρ και τρεις εκτοξευτές, με τον κάθε εκτοξευτή να περιέχει 20 αναχαιτιστικούς πυραύλους. Κάθε πυροβολαρχία θεωρείται πως είναι ικανή να προστατέψει μία αστική περιοχή έκτασης περίπου 150 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Την επανδρώνουν περίπου εκατό άτομα, συμπεριλαμβανομένων των χειριστών, των τεχνικών και του προσωπικού ασφαλείας.
